Fragment Spitsuur
Beste thrillerliefhebbers,
In de eerste aflevering van mijn "Spitsuurblog", heb ik vermeld hoe het allemaal gekomen is.
Omdat 17 augustus steeds dichter bij komt, zal ik de komende weken op deze plaats een aantal fragmenten van het verhaal plaatsen om jullie een klein tipje van de sluier op te lichten.
Fragment een
Lenie is met hoge snelheid naar het ziekenhuis gereden. Op de parkeerplaats kijkt ze verward om zich heen. Ze probeert zich te herinneren waarom ze hier heen wilde, maar de deur van haar geheugenkamer zit stevig op slot.
Op weg naar de ingang ziet ze Carlo Smit uit de bosjes komen en Betty Mars om de hoek van het gebouw verdwijnen. Wat doen die hier op dit tijdstip? Het komt niet in haar op, dat zij hier nu ook niets te zoeken heeft.
Ze staat in de kamer van Hans Tocht en kijkt naar iets wat een scene lijkt uit een slecht toneeldrama. Hans Tocht en Betty Mars liggen op de grond in een houding, die de indruk wekt dat ze bezig zijn met een vrijpartij. Maar ze liggen te stil. Op hun lichamen en om hen heen is het rood en nat.
‘Kom maar Lenie,’ fluistert een bekende en vertrouwde stem. Hij pakt haar vast en leidt haar naar de twee lichamen op de grond. ‘Neem maar afscheid, je zult ze nooit meer zien.’
Ze is weer terug in haar woonkamer. Haar kleren zitten onder de rode vlekken. Voorzichtig raakt ze die aan, het plakt aan haar handen. Ze huivert van afschuw, het lijkt wel bloed. Waar ben ik geweest en wat heb ik gedaan, denkt ze bang. De laatste maanden wisselen heldere momenten en donkere gaten elkaar steeds af in haar hoofd. Nu is het weer donker. Ze heeft geen idee waar ze is geweest en hoe ze aan dat bloed is gekomen.
Einde fragment
Ik hoop uiteraard dat het hele verhaal in de smaak valt en zoveel mogelijk mensen het boek zullen kopen.
Groetjes, Greet Tulp